Die 1 Martii 1634 - poddanie się wojsk Szeina

 

Fragment ryciny Wilhelma Hondiusa

"Dnia 1 mar­ca woj­sko na­sze ogrom­nym szy­kiem we dwa rzę­dy, to jest część pod ta­bo­rem ko­zac­kim, a część nad brze­giem Dnie­pro­wym sta­nę­ło. Nad brze­giem Dnie­pro­wym, to jest po le­wej nie­przy­ja­cie­lo­wi, mie­dzy woj­ska na­sze wcho­dzą­ce­mu, stro­nie stał Jego K. Mość z Kró­le­wi­cem JM. Ka­zi­mie­rzem mie­dzy dwie­ma swo­imi usar­skie­mi cho­rą­gwia­mi, a przy nim Ich Mość Pa­no­wie Se­na­to­ro­wie. Pod któ­re­go nogi nie­przy­ja­ciel wszyt­kie swo­je cho­rą­gwie cum de­bi­ta re­ve­ren­tia i ukło­nem mimo prze­cho­dząc pod­rzu­cał ta­kim po­rząd­kiem:

Na­przód Kniaź Pro­zo­row­ski Okol­ni­czy i Wo­je­wo­da, przy­je­chaw­szy i z ko­nia zsiad­szy z puł­ku swe­go, któ­ry przod­kiem szedł z cho­rą­gwia­mi na przy­by­cie Sze­hi­na i Izmaj­ło­wa, i Bia­ło­siel­skie­go, Wo­je­wo­dów to­wa­rzy­szów swo­ich ocze­ki­wał. Po­tym na­stę­po­wał Szar­le Hu­bert, Puł­kow­nik raj­tar­ski. Ten 15 kor­ne­tów raj­tar­skich z czo­ło­bi­ciem swo­im pod nogi JKM. pod­rzu­cił, któ­re, gdy czas nie­ja­ki na zie­mi le­ża­ły, a z roz­ka­za­nia JKM. pod­nie­sio­ne były, przy­stą­pi­li bli­żej Sze­hin, Pro­zo­row­ski, Izmaj­łow, Wo­je­wo­do­wie, i czo­łem bili Kro­lo­wi Jego Mo­ści, a Bia­ło­siel­ski cho­ry na sa­niach le­żą­cy toż czy­nił. Po tych na­stą­pił Obe­rster Fux z swo­im puł­kiem, któ­re­go Obe­rster len­te­nant (bo sam cho­ry) z przy­stoj­nym ukło­nem cho­rą­gwi sześć. Po nim Obe­rster len­te­nant Obe­rste­ra To­bie­su zmar­łe­go puł­ku swe­go cho­rą­gwi ośm. Po nim na­stę­pu­ją­cy pułk Sze­hi­nów bo­jar­ski cho­rą­gwi ośm. Po nim Dun­cow cho­rą­gwi trzy, a ko­zac­ka jed­na. Po tych Strze­lec­ki pułk cho­rą­gwi sześć. Po nim puł­ku Obe­rste­ra Ger­gyi Ma­tys­so­na cho­rą­gwi ośm. Po nim Obe­rste­ra Roz­tor­ma cho­rą­gwi ośm. Po nim obe­rste­ra Szar­le­sa Ja­ku­ba cho­rą­gwi ośm. Po nim puł­ku nie­bosz­czy­ka San­der­so­na, Obe­rste­ra od Le­sla za­bi­te­go, cho­rą­gwi ośm. Po nim Kie­ta Obe­rste­ra puł­ku cho­rą­gwi ośm. Po nim

Obe­rste­ra Le­śla puł­ku nie­miec­kie­go cho­rą­gwi siedm. A ru­skich żoł­da­tów cho­rą­gwi ośm pod no­ga­mi JKM. na zie­mi le­ża­ły. Clau­de­bat ag­men cho­rą­giew bo­jar­ska kon­na, nad któ­rą gło­wą Le­pia­na, a ko­zac­ka jed­na. I te de­bi­ta re­ve­ren­tia KJM. pod nogi JKM. pod­rzu­co­ne. Po od­pra­wie­niu tej ce­re­mo­nii po­szli wszy­scy w dro­gę swo­ję ci­cho. No­co­wa­li ćwierć mile za ta­bo­rem Ko­za­ków Za­po­row­skich, a woj­sko na­sze go­dzi­na w noc do obo­zu na­zad się wró­ci­ło."

Tak oto odbył się triumf nad wojskami Michaiła Borysowicza Szeina. Wojsko Rzeczpospolitej utworzyło swego rodzaju aleję po obu stronach drogi do Moskwy, którą miał podążać Szein ze swoim wojskiem. Po lewej stronie tej alei, na przeciwko obozu kozackiego, w asyście swojego wojska król Władysław IV siedząc na koniu oglądął sztandary moskiewskie rzucane mu pod nogi. "Summa wszystkich, tak jezdnych, jako i pieszych chorągwi numero 107"

Obraz nieznanego autora "Poddanie wojsk Szeina"